Pora zdjąć maskę

Pełna lęku i bólu,
w otchłani czasu
Skąpana w słońcu
od stóp do głowy,
rzewnymi łzami zalejesz twarz,
bo kończy się czas goryczy.
Pora zdjąć maskę,
serce otworzyć,
Miłością znów się stać.
Pełną czułości,
otwartą, prostą,

roztaczać piękna blask.
I poczuć życie piersią pełną,
przestać się ciągle bać,
uwierzyć w siebie,
stać się opoką,
innym schronienie dać.