Stawanie się

Wyrzec się dostatków, wygód i stanowisk i odejść od świata - jest rzeczą
stosunkowo łatwą; ale na to by odrzucić żądzę bycia czymś i chęć
stawania się ciągle większym, potrzeba mądrości i rozumienia. Władza
jaką daje bogactwo jest przeszkodą w rozumieniu prawdy, podobnie jak i
siła płynąca z różnych uzdolnień i talentów. Swoisty rodzaj pewności
siebie, jaki temu towarzyszy, jest najoczywiściej przejawem naszego "ja".
Ale to poczucie władzy i pewności siebie można przecie odrzucić, choć
nie jest to łatwe. Natomiast znacznie trudniejsze, bardziej subtelne i
utajone są impulsy i żądza władzy kryjące się w chęci stawania się czymś.
Ekspansja, powiększanie swego znaczenia w jakiejkolwiek formie - czy to
poprzez bogactwo, czy przez cnotę - jest zawsze procesem agresywnym,
wytwarzającym tarcia i antagonizmy. Intelekt obciążony żądzą stawania
się nie może być nigdy spokojny; spokoju nie zdobywa się przez
ćwiczenia i praktyki, nie jest on również wytworem czasu. Spokój jest
stanem rozumienia, a żądza stawania się , temu rozumieniu zaprzecza i je
uniemożliwia. Stawanie się - "ja będę" - wytwarza poczucie czasu, które
jest w istocie odkładaniem rozumienia na przyszłość. Myśl: "ja będę" jest
ułudą zrodzoną z przekonania o swej własnej ważności.