Pielęgnowanie myśli

Umysł ludzki da się przyrównać do ogrodu, który można uprawiać
rozumnie lub pozwolić na jego zdziczenie. Bez względu jednak na to,
czy jest on pielęgnowany, czy zaniedbywany, będzie wydawał jakiś
plon. Jeśli nie zostanie obsiany pożytecznymi roślinami, zarośnie - i
wciąż będzie zarastać mnóstwem bezużytecznych chwastów.
Tak jak ogrodnik uprawia swój kawałek gruntu, nie dopuszczając do
rozwoju chwastów ale hodując wybrane przez siebie kwiaty i owoce,
podobnie można doglądać ogrodu swojego umysłu, plewiąc wszystkie
niewłaściwe, niepotrzebne i zanieczyszczone myśli, i jednocześnie
troszczyć się, by rozwijały się kwiaty i owoce prawych, pożytecznych i
czystych myśli. Dzięki takiej metodzie prędzej czy później człowiek
zda sobie sprawę, że jest panem-ogrodnikiem swojej duszy, zarządcą
własnego życia. Odkrywa w sobie także myśli ułomne, coraz
dokładniej rozumie też wpływ siły myśli oraz elementów umysłu na
kształt charakteru, okoliczności i przeznaczenia.