Rozmowa

Każdego dnia, przez wiele godzin, toczy się wewnętrzna rozmowa człowie
ka z samym sobą: komentuje w myślach toczące się wydarzenia, zanurza się
we wspomnieniach, analizuje problemy, zadaje pytania.
Treść monologu wewnętrznego odzwierciedla sposób, w jaki człowiek trak
tuje samego siebie. Może być wyrozumiały albo wymagający; akceptujący
albo kwestionujący; pełen zaufania i wiary albo nieufny. Może koncentro
wać się na zaletach albo wadach, na klęskach albo sukcesach; może doda
wać sobie otuchy albo odbierać nadzieję.
Człowiek jest tak przyzwyczajony do swego monologu wewnętrznego, że
często nie zdaje sobie sprawy z jego treści. Możemy jednak bez trudu
uświadomić sobie, co mówimy sami do siebie, skupiając uwagę na tej wew
nętrznej mowie.
Tworzenie monologu wewnętrznego, to bardzo szczególne zachowanie czło
wieka wobec samego siebie. Najczęściej zachowujemy się tak, jak nauczy
liśmy się i przywykliśmy zachowywać. Ludzie rzadko starają się więc ce
lowo i świadomie wpływać na to, co sami do siebie mówią. Rzadko przycho
dzi im do głowy, aby poddać kontroli sposób traktowania samego siebie. A
można to zrobić.
Chociaż treść wewnętrznego monologu zależy w dużej mierze od tego, co
człowiek akurat robi, co dzieje się z nim i wokół niego, jednak wiele
tekstów się w nim powtarza. Są tam zdania, które pojawiają się od lat w
niezmienionej formie. Dotyczą one najczęściej obrazu własnej osoby, a
także własnych praw i obowiązków.