Konformizm

Umysł i jego zdolność do kreowania materii na wzór wytworzonej w przypływie inspiracji idei jest niezaprzeczalnie obecnym w życiu każdego z nas twórczym przejawem potęgi ludzkiej świadomości. Znaczącą większość naszej przestrzeni życiowej wypełniają owoce myśli twórczej sporej liczby przedstawicieli ziemskiego społeczeństwa. Najrozmaitsze urządzenia, przedmioty, z ktorych na co dzień niemal odruchowo korzystamy, od których też często jesteśmy uzależnieni, są wynikiem pragnienia, które nas jako ludzi cechuje od najmłodszych lat życia. Mowa o odwiecznej potrzebie poznawania, doświadczania i kreacji. To ona przynosi prawdziwą radość z życia, owe głębokie wrażenie zrealizowania czegoś, do czego uparcie i z zapałem dążyliśmy. Doznajemy wtedy uczucia osobliwej niezwykłości, która płynie wydawałoby się wprost z naszej ludzkiej natury. Niestety wraz z upływem lat, na skutek ograniczeń pojawiających się podczas wkraczania młodego człowieka niby to w zdroworozsądkowy świat dorosłości, zatraca on tę fundamentalną cząstkę siebie z winy utorowanych przez społeczne, niestety stagnatyczne, przyzwyczajenia życiowej rutyny kolein. Powoli, lecz sukcesywnie staje się kolejnym, monotonnie brnącym przez życie trybem wielkiej machiny społeczeństwa, nauczonym kręcić się w jedną narzuconą z góry stronę.