Zdajemy sobie dobrze sprawę z chaosu i cierpienia, jakie panują w nas
samych i wokół nas. Chaos ten, z punktu widzenia politycznego i
społecznego, nie jest przejściowym kryzysem, jakich wiele bywało w
historii, lecz przełomem o wyjątkowej doniosłości. W różnych okresach
historii miewaliśmy wojny, ekonomiczne zastoje i wstrząsy społeczne.
Dzisiejszego kryzysu nie można porównać do tamtych, powtarzających
się co pewien czas zaburzeń, gdyż nie jest on zjawiskiem zachodzącym w
jakimś poszczególnym kraju, ani też wynikiem jakiegoś jednego systemu,
religijnego czy społecznego; jest to katastrofa sięgająca samej istoty
wartości i znaczenia człowieka. Nie należy więc myśleć o
kompromisowych wyjściach, o łataniu tego co jest reformami, ani też
usiłować zastąpić jeden system drugim. Aby móc stan dzisiejszy
zrozumieć, musimy sami przejść rewolucję uczuć i myśli. Bowiem nie tylko
zewnętrzne wypadki - jakkolwiek straszne były i wstrząsające -
sprowadziły obecny chaos i mękę; są one raczej wynikiem chaosu i nędzy
wewnątrz nas. A więc zanim nie zrozumiemy zagadnień jednostki, które
stanowią i zagadnienia świata całego, nie może być mowy o ładzie w nas
samych, a więc i na zewnątrz nas. A że to my sami - wy i ja -
sprowadziliśmy tę nędzę i upodlenie, bezcelowym jest spodziewać się, iż
jakikolwiek system dopomoże nam w przetworzeniu obecnego stanu.
Jako że my sami - wy i ja - jesteśmy odpowiedzialni za panujący dziś
chaos, więc wy i ja musimy w sobie samych dokonać przewartościowania
wszystkich wartości.
Owej przemiany wartości nie można wprowadzić żadnym
prawodawstwem, ani narzucić żadnym zewnętrznym przymusem.