Rozwój czlowieka, niezalezny od czynników zewnêtrznych,
przebiega prawidlowo, jezeli zadania,
jakich podjal siê jako duchowa istota, znajduja rozwi
azanie w Zyciu doczesnym. Gdy jednak zapomniawszy,
o zadaniach swoich, podaza on droga
inna i niepomny na wolanie ducha swego zmierza
ku przepasci, ku nicosci, wówczas znajdzie Ona
sposób, by sprowadzic go na wlasciwa drogê.
I wdziêczny powinien byc czlowiek kazdy za naukê,
która otrzymal, lub, która otrzymuje, poniewaz,
dziêki niej wzrost jego i duszy jego zapewniony jest.
A poniewaz dusza nierozerwalnie zwiazana jest
z cialem, podczas pobytu na Ziemi, sposobu innego
nie ma Ona jak doswiadczenie sprowadzic, które
poprzez ból, swiadomosc w czlowieku otworza
i obudza wrazliwosc na uczucia, których dotad nie
dostrzegal.
Hr. Saint Germain XII.2005