Najważniejsze z zadań, jakie zostały Wam powierzone, polega na znalezieniu
doskonałości i wolności. Dlatego posiadacie zdolność dawania światła, bez konieczności
stosowania urządzeń, jakimi się otaczacie.

Jesteśmy nie tylko częściami świata stworzonego, lecz i częściami Stwórcy, posiadamy więc moc,
predyspozycje i środki potrzebne do tego, żeby coś stworzyç! Inaczej mówiąc: duch panuje nad materią!

Mądrość ludzka zależy w mniejszym stopniu od nagromadzonego doświadczenia, w większym zaś od zdolności doświadczania.
George Bernard Shaw

„ Nie istnieje ktoś taki jak urodzony geniusz, istnieją natomiast metody i techniki wyzwalania z człowieka ukrytego potencjału. Czy jesteś gotów? Jeśli tak załóż więc okulary przeciwsłoneczne, aby wyzwolona siła nie oślepiła i Ciebie”

- Czy jest możliwe zdobycie Mądrości w ciągu jednej
minuty?
- Z pewnością - odpowiedział Mistrz.
- Ależ jedna minuta to chyba za mało?
- To pięćdziesiąt dziewięć sekund za dużo.
Nieco później Mistrz zwrócił się do swych zakłopotanych uczniów:
- Ile czasu trzeba, by spojrzeć na księżyc?
- Po cóż więc te wszystkie lata duchowych zmagań?
- By otworzyć komuś oczy potrzeba niekiedy całego życia. By ujrzeć
- wystarczy błysk chwili.

Czy nikt z nas nie myślał kiedykolwiek o spokoju, o chwili odczepienia się od codziennego życia przesyconego zawrotnym tempem, pełnego stresu i nieoczekiwanych sytuacji? Otóż każdemu z nas potrzebna jest chwila pełnego spokoju - tak jak deszcz potrzebny jest roślinom, tak my potrzebujemy wyciszenia, potrzebujemy czasu do zastanowienia się nad sensem naszego istnienia...

Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, że żyjemy w bardzo trudnym, a jednocześnie niezwykle ważnym dla rozwoju całej ludzkości okresie. Ogromny postęp techniczny, pojawiające się coraz to nowsze technologie i jednocześnie coraz więcej biedy, chorób, agresji, przemocy, stresu, wewnętrznego bólu - to wszystko każe zastanowić się nam nad wagą czasów, w jakich przyszło nam żyć.

Jedyną rzeczą, z którą mamy zawsze do czynienia - jest myśl - ta zaś może być zmieniona.

Nie uczynilem cie ani z nieba , ani z ziemi , ani smiertelnym , ani niesmiertelnym , abys z wolnego wyboru i honoru , jakbys byl wlasnym Stworca , mogl stworzyc sie w taki sposob , jaki wybierzesz. Bedziesz mial sile oceny ducha , abys odrodzil sie w wyzsze istoty , ktore sa swiete.

Najszczęśliwsze momenty w naszym życiu
są wtedy, gdy bawimy się jak dzieci, kiedy
śpiewamy i tańczymy, kiedy odkrywamy
coś nowego i tworzymy po prostu dla zabawy.

Życie , takie jakim je znamy , jest pełne cierpienia. Wystarczy wspomnieć tylko , że
każdy człowiek otrzymał wyrok , lecz nie zna daty jego wykonania. Nikomu nie wydaje
się to przyjemne. Podobnie, każdy robi wszystko co w jego mocy, by wyrok ten odroczyć,
a gdyby był w stanie go odwrócić, poświęciłby wszystko, co tylko ma.

AGRAFA (wypowiedzi przypisane Jezusowi) u pisarzy muzułmańskich
Przytoczone w: Apokryfy Nowego Testamentu t.1 red. M.Starowiejski. TN KUL Lublin 1986. Str.117
1. Rzekł Jezus (niech Go Bóg pozdrowi): "Jak liczne są drzewa, ale nie wszystkie przynoszą owoc! Jak
liczne są owoce, ale nie wszystkie są dobre! Jak liczne są nauki, ale nie wszystkie są pożyteczne!"
2. Rzekł Jezus (niech Go Bóg pozdrowi!): "Nie wieszajcie pereł na szyjach wieprzy, mądrość bowiem
lepsza jest od perły, a kto nią gardzi, gorszy jest od wieprzów".
3. Rzekł Jezus (niech Go Bóg pozdrowi!): "Jakżeż można zaliczyć pomiędzy mędrców tego, który idąc
drogą zmierzającą do życia przyszłego, kieruje swe kroki ku życiu tego świata? I jakżeż można
zaliczyć pomiędzy mędrców tego, który szuka słowa Bożego, aby go innym zwiastować, a nie aby go
wypełniać czynem?".
4. Rzekł Jezus (niech Go Bóg pozdrowi): "Błogosławiony ten, który złożył obecną chciwość dla czegoś
obiecanego a nieobecnego, czego jeszcze nie widział".
5. Rzekł Jezus (niech Go Bóg pozdrowi!): "Strzeżcie się spoglądania na niewiasty: sieje ono bowiem
pożądanie w sercu i wystarcza do pokusy".
6. Rzekł Jezus (niech Go Bóg pozdrowi): "Miłość tego świata i życia przyszłego nie pozostają
równocześnie w sercu wierzącego, tak jak woda i ogień nie mogą pozostawać w jednym naczyniu".
7. Rzekł Jezus (niech Go Bóg pozdrowi!): "Ten, co szuka świata, podobny jest do człowieka, który pije
wadę morską: im więcej pije, tym bardziej zwiększa pragnienie, aż go woda zabije".
8. Rzekł Mesjasz (niech Go Bóg pozdrowi!): "Błogosławiony ten, którego Bóg nauczy swojej księgi -
nie umrze później w pysze".
9. Mawiał Mesjasz (niech Bóg Mu błogosławi i niech Go pozdrowi!) do synów Izraela: "Polecam wam
wodę czystą, zioła leśne i chleb jęczmienny. Ale wystrzegajcie się chleba pszennego, bo nigdy nie
zdołacie złożyć zań dziękczynienia godnego Boga".
10. Jezus, syn Maryi (niech oboje Bóg napełnia błogosławieństwem i pozdrowi!), miał powiedzieć: "O,
zgromadzenie głupców! odeszliście od drogi prawdy i ukochaliście świat. Tak jak królowie
zostawili wam mądrość, tak i wy zostawcie im panowanie nad światem".
11. Jezus (niech Go Bóg pozdrowi!) miał powiedzieć do swych apostołów: "Nie pouczyłem was,
byście się chwalili, ale pouczyłem was tylko po to, abyście działali. Mądrość bowiem nie jest jakimś
wypowiadaniem mądrości, ale praktykowaniem mądrości".
12. Powiedział Jezus (niech Go Bóg pozdrowi!): "Dwóch mam przyjaciół: kto ich kocha, mnie kocha;
kto ich nienawidzi, mnie nienawidzi; są to ubóstwo i umartwienie chciwości".
13. Rzekł Mesjasz (niech Go Bóg pozdrowi!): "O zgromadzenie apostołów! Jak wiele świateł wiatr
zgasił! Jak wiele sług Bożych zepsuła próżność!".
14. Jezus, nad którym niech spocznie pokój, powiedział: "Świat jest mostem. Przechodźcie przez niego,
ale nie zatrzymujcie się nad nim, aby zamieszkać".

Poprzez wszystkie czasy istnieje wieczna myśl, a ta myśl jest Słowem, a Słowo jest
czynem, a te trzy są jedno w wiecznym Prawie. A to Prawo jest u Boga, a Bogiem jest
to Prawo. Wszystkie rzeczy stworzone
zostały przez Prawo, a bez niego nic się nie stało, co się stało, w Słowie jest życie i
materia, ogień i światłość. Miłość i mądrość są jedno ku zbawieniu wszystkich. A
światłość świeci w ciemności, a ciemność jej nie skryła. Słowo jest życiodajnym
ogniem, a przez swoje świecenie staje się ogniem i światłością w każdej duszy,
przychodzącej na świat. Jestem na świecie, a świat jest we mnie i świat o tym nie wie.
Przychodzę do swego własnego domu, a przyjaciele moi nie przyjmują mnie. Ale
wszystkim, którzy przyjmują i słuchają, dana jest moc, stać się Dziećmi Bożymi, i tak
samo tym którzy w święte imię wierzą, którzy nie z woli ciała i krwi, ale z Boga się
narodzili. A Słowo ciałem się stało i mieszka między nami, a myśmy widzieli świętość
jego pełną łaski. Oglądajcie Dobroć i Prawdę i Piękność Boga!

Istnieć, znaczy zmieniać się, zmieniać się – to dojrzewać, dojrzewać zaś – to nieskończenie
tworzyć samego siebie. H. Bergson.

A te niech ważne będą dla Ciebie.
I dąż do nich, z serca całego.
Bo po to na Ziemi żyjesz, abyś pojął, Kim jesteś i drogę
do Domu odnalazł, lecz nie w lęku istnienia, a radości wzrastania.
A Bóg przyciągnie Was wówczas,
w czułej miłości.
Bo niczym najcudowniejsze
kwiaty będziecie.
Zapachem miłości swej,
wszystko wokół ogarniać.

Czego Chrystus nauczyl ludzi?: „Strzelajcie do siebie; dbajcie o to, by
bogaci nie stracili swoich kies; gnebcie biednych, w moim imieniu
pozbawiajcie ich zycia, jesli nazbyt rosna w sile... Niechaj Kosciól
gromadzi skarby powstale z cierpienia jego dzieci, niech blogoslawi
dziala i granaty, niech wznosi coraz to nowe twierdze, niech przyjmuje
urzedy, uprawia polityke, niechaj folguje niemoralnosci i biczuje moja
meka!"
Emil Belzner

Przywykliśmy już do tego, że wielu pojęć używa się, jak komu wygodnie. Jakże często słyszy
się o miłości, wierności, przyjaźni, lojalności, moralności i temu podobnych sprawach i jak
rzadko słowa te pokrywają się z rzeczywistością. Ale najbardziej lekkomyślnie nadużywane
jest prawdopodobnie pojęcie tajemnicy. Czemuż to nie nadaje się rangi tajemnicy, gdy
tymczasem największa ze wszystkich tajemnic stale nas otacza: jest nią świat. Przychodzimy
na ten świat, dorastamy, wykonujemy różne zawody, przeżywamy chwile szczęścia i
nieszczęścia, starzejemy się i znowu ten świat opuszczamy.

Posyłam kwiaty...

Posyłam kwiaty - niech powiedzą one
To, czego usta nie mówią stęsknione!
Co w serca mego zostanie skrytości
Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.

Posyłam kwiaty - niech kielichy skłonią
I prószą srebrną rosą jak łezkami,
Może uleci z ich najczystszą wonią
Wyraz drżącymi szeptany ustami.

...kiedy Giordano
wstępował na rusztowanie,
Nie Znalazł w ludzkim języku
Ani jednego wyrazu,
Aby nim ludzkość pożegnać,
Tę ludzkość, która zostaje.

Obawiać trzeba się nie tych, co mają
inne zdanie, lecz tych, co mają inne
zdanie, lecz są zbyt tchórzliwi, by je
wypowiedzieć.
Napoleon Bonaparte (1769-l821)

Niech najpiękniejsze stworzenia się mnożą,
By śmierć nie mogła ściąć róży urody,
A gdy ją zwiędłą w grób lata ułożą,
Zakwitł wspomnieniem spadkobierca młody.
Lecz ty, wpatrzony w twoje oczy jasne,
Ogień swój sycisz swym tylko płomieniem,
W ugory zmieniasz żyzne pola własne,
Wrogu swój, pastwisz się nad swym cierpieniem,
Choć świeży blask twój w krąg ozdabia ziemię...
Jedyny pośle roześmianej wiosny,
W twym pąku cała twa zawartość drzemie
I skąpiąc trwonisz, o głupcze żałosny.
Pożałuj świata, spłać mu należności,
Nim grób je pożre, a z nimi twe kości.

Wiliam Shakespeare

Rozwój czlowieka, niezalezny od czynników zewnêtrznych,
przebiega prawidlowo, jezeli zadania,
jakich podjal siê jako duchowa istota, znajduja rozwi
azanie w Zyciu doczesnym. Gdy jednak zapomniawszy,
o zadaniach swoich, podaza on droga
inna i niepomny na wolanie ducha swego zmierza
ku przepasci, ku nicosci, wówczas znajdzie Ona
sposób, by sprowadzic go na wlasciwa drogê.
I wdziêczny powinien byc czlowiek kazdy za naukê,
która otrzymal, lub, która otrzymuje, poniewaz,
dziêki niej wzrost jego i duszy jego zapewniony jest.
A poniewaz dusza nierozerwalnie zwiazana jest
z cialem, podczas pobytu na Ziemi, sposobu innego
nie ma Ona jak doswiadczenie sprowadzic, które
poprzez ból, swiadomosc w czlowieku otworza
i obudza wrazliwosc na uczucia, których dotad nie
dostrzegal.
Hr. Saint Germain XII.2005

Kimkolwiek jesteś, jesteś człowiekiem, który dąży do zadowolenia z siebie, miłości i wewnętrznej harmonii.
Cokolwiek robisz, starasz się by Twoja praca była doceniona.
W cokolwiek wierzysz, starasz się żyć zgodnie ze swoimi ideałami.
Każdemu z nas, także i Tobie, dana jest droga do miłości, szczęśliwościi poznania samego siebie.
Każdy z nas, także i Ty, jesteś zdolny do przejawiania swojej bosko doskonałej natury.
Każdy z nas, także i Ty, sam kształtujesz własne życie i od Ciebie zależy jak bardzo szczęśliwy w nim jesteś!

Zdajemy sobie dobrze sprawę z chaosu i cierpienia, jakie panują w nas
samych i wokół nas. Chaos ten, z punktu widzenia politycznego i
społecznego, nie jest przejściowym kryzysem, jakich wiele bywało w
historii, lecz przełomem o wyjątkowej doniosłości. W różnych okresach
historii miewaliśmy wojny, ekonomiczne zastoje i wstrząsy społeczne.
Dzisiejszego kryzysu nie można porównać do tamtych, powtarzających
się co pewien czas zaburzeń, gdyż nie jest on zjawiskiem zachodzącym w
jakimś poszczególnym kraju, ani też wynikiem jakiegoś jednego systemu,
religijnego czy społecznego; jest to katastrofa sięgająca samej istoty
wartości i znaczenia człowieka. Nie należy więc myśleć o
kompromisowych wyjściach, o łataniu tego co jest reformami, ani też
usiłować zastąpić jeden system drugim. Aby móc stan dzisiejszy
zrozumieć, musimy sami przejść rewolucję uczuć i myśli. Bowiem nie tylko
zewnętrzne wypadki - jakkolwiek straszne były i wstrząsające -
sprowadziły obecny chaos i mękę; są one raczej wynikiem chaosu i nędzy
wewnątrz nas. A więc zanim nie zrozumiemy zagadnień jednostki, które
stanowią i zagadnienia świata całego, nie może być mowy o ładzie w nas
samych, a więc i na zewnątrz nas. A że to my sami - wy i ja -
sprowadziliśmy tę nędzę i upodlenie, bezcelowym jest spodziewać się, iż
jakikolwiek system dopomoże nam w przetworzeniu obecnego stanu.
Jako że my sami - wy i ja - jesteśmy odpowiedzialni za panujący dziś
chaos, więc wy i ja musimy w sobie samych dokonać przewartościowania
wszystkich wartości.
Owej przemiany wartości nie można wprowadzić żadnym
prawodawstwem, ani narzucić żadnym zewnętrznym przymusem.

Skąd się to wszystko wzięło

Ciągle zadajemy sobie pytanie, skąd wziął się świat i jakie jest nasze miejsce w nim ? Ogólnie reprezentowany pogląd w świecie nauki i najbardziej popularny , to ten , że świat powstał w drodze wielkiego wybuchu , gdzie był początkowo ściśnięty do niesamowicie małych rozmiarów , gdzie najprawdopodobniej nie miały zastosowania znane nam dzisiaj prawa natury. Następnymi logicznymi pytaniami byłyby: w jakim celu tak się stało , jaka siła do tego doprowadziła , skąd wzięła się przestrzeń , gdzie rozegrał się ten cały spektakl? Ludzkość próbuje na różny sposób , na te pytania odpowiedzieć ; jedną z opcji jest istnienie stwórcy , tylko wówczas zachodzi pytanie skąd wziął się stwórca? Zachodzi więc poważne podejrzenie , że na tej drodze nie jesteśmy w stanie wyjaśnić świata. Nasza świadomość musi ulec przekształceniu , ponieważ racjonalne myślenie nie daje możliwości odpowiedzi na fundamentalne pytania nurtujące ludzkość.

Kim jesteśmy?

Nasz umysł i nasza świadomość ciągle jeszcze jest ograniczona wymiernymi granicami , nasze doświadczenia bazują głównie na bazie zmysłowej , chociaż zdajemy sobie sprawę z niedoskonałości naszych narzędzi percepcji , ciągle jednak powtarzamy ten sam schemat myślowy.Odnosi się wrażenie jakby coś blokowało swobodny przepływ myśli w regiony gdzie poznamy odpowiedź na pytanie "dlaczego?". gdyż to co nazywamy współczesną nauką , odpowiada nam tylko na pytanie "jak?".Tematyka która nie mieści się w kategoriach naukowych , jest pomijana , ignorowana , wyśmiewana lub uważana za nieistniejącą.Takim przykładem na to może być; że ciągle próbujemy ująć Universum w skończone ramy , ponieważ brak nam potencjału myślowego który pozwoliłby zrozumieć nieskończoność , która najprawdopodobniej jest podstawową cechą wszechświata. jeżeli jednak nieskończoność jest rzeczywista , to mamy do czynienia z nieskończoną ilością kombinacji w każdym możliwym kierunku , dlatego nasza wiedza będzie zawsze nic nie znaczącym pyłkiem . Czy uda nam się aktywności naszego umysłu skierować na inne tory , niejako rozwinąć umiejętności które dzisiaj tylko przeczuwamy , a które być może są nasza prawdziwa natura , będzie w dużej mierze decydować o sukcesie albo porażce ludzkości.